Gün, bir sığınağın çöküşüyle başlar
göğün hır gür ettiği bir uyanıştır bu
penceremden direnişi son kez fısıldadığım
ayaklarıma varlığın kuvvetini bağışlayan
çünkü vakti çoktan unutturan uyanışların
iç çekmenin ve yorgunluğun aksine
kudretli bir dağılmayla sarsılan mürekkebin varlığı terbiye ettiği andır
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta