Harmanda doğurmuş beni,
Anam başak toplar iken.
Nasırlıymış o elleri,
Göbeğimi bağlar iken.
Bir de küçük kardeş geldi,
Zemheri karı yağarken.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Toprak gibi hep kokardı,
Anamın çatlamış elleri,
Harman yerinde ağardı,
Ak saçının o telleri.
Samimiyet kokan, harika bir eser olmuş. Tam puanımla kutlar listeme alıyor saygılarımı sunuyorum.
Çok duygulandım şairim. Tebrikler.
Kurgusuyla, anlatım biçemiyle Anadolu insanının yaşamından gerçek bir kesit... Yoksulluk.... yoksulluk... hep yoksulluk... kırsalın ihmal edilişi... insan sömürüsünün en acımasızı ve sonra o insanların kentlere akını... Amaç kanının son damlasına kadar sömürmek... Kutluyorum.... Kutluyorum....
Geçmişe güzel bir yolculuk yaptım sayenizde.Buran buran anadolu kokuyor şiiriniz çok güzel kutlarım Zeki Bey+10 saygılar
Bu şiir ile ilgili 24 tane yorum bulunmakta