Harmancık Şiiri - Ahmet İspirdoğan 3

Evlerin avlusu güneye bakar,
Köyde aralıklı üç pınar akar,
Hasretin gurbette yürekler yakar,
Çevreye can verir "suyun" HARMANCIK. 

Küpeli gediğin, kulak küpesi,
Uzakta duyulur araba sesi,
Kızlar kayası var, 'seyir tepesi',
Akar derelerin "çayın" HARMANCIK.

Kuzeyin bağbahçe meyve bezeli,
Sonbahar; fıstıklar verir gazeli, Hep oldum olası çoktur güzeli, 
Çok asildir senin, "soyun" HARMANCIK. 

Sel değirmeni var, "Cüce kiyanın"
Krom madenidir bir başka yanın, 
Birgüzel köyüsün yalan dünyanın
Ekmek sahibidir "beyin" HARMANCIK.

Kavağınboğazı çağşak bir pınar, 
Karacaoğlan gelir oraya konar,
Burada çok güzel bir kıza yanar, 
Vermez kızı 'garip' "deyin" HARMANCIK.

Güz gelince mahsereler kurulur, 
Kaynar şerbet, pekmezleri durulur,
Bundan böyle artık düğün kurulur,
Ne tatlıdır 'günün' "ay'ın" HARMANCIK.

Bir pırto, bir mırto, bir Alikozzak
Köyde bunlar bakkal oldum olacak,
DumanAli berber, nerden bilecek,
Kimler kazdı senin "kuyun" HARMANCIK. 

Çok kötü günlerde sarardın soldun,
Kahpe kurşunların hedefi oldun,
Yine teselliyi kendinde buldun,
Şimdi rahatladı "köyün" HARMANCIK.

Köy dağıldı, herkes bir başka
yerde,
Çocuklar çekiyor araya perde,
Ne zaman uğrasam o güzel yurda,
Açıyorsun bana "koyun" HARMANCIK.

Sağlıkocağı, okulu, camisi harap,
Yolları patika insanı turap,
Senden niyaz etsem olurmu ya râb!..
Geçmişin çok güzel "öğün" HARMANCIK.

İSPİRDOĞAN unutmadın dünleri,
Orda geçti çocukluk, gençlik günleri,
Çözülmedi sevdanın kör düğümleri,
Seni ben nereye "koyum" HARMANCIK.