Harman Zamanı Şiiri - Hüseyin Ülkü Korkmaz

Bir mevsim daha bitti,
Biten mevsimmiydi? ben miydim...
Başakların boynu bükük,
Bende büktüm içimdeki hazanla,
Diyorlar ki dünyanın sonu geldi,
Tıpkı cepkenden sırmaların döküldüğü gibi,
Ömür yapraklarının tek tek düştüğü bir zaman,
Yıldızların Ay'a nefret duyduğu geceler,
Dalgaların yıktığı kayalıkların feryadı,
Hepsi anlatıyor,
Bir yok oluş trendi sarıyor sessizce,
Mümkün mü?
Dört yapraklı yoncayı bulmak,
Gök kuşağının denize vuran harelerini yakalamak,
Şimdi sessiz bir şehrin sokakları gibi,
İçi boş başaklar,
Yıkılmamak için direniyor rüzgâra...
Derin, derin yarıklara mahkum olmuş kurumuş toprak,
Artık hayat emaresi de yok,
İster hazan de...
İster harman zamanı,
İşte içinde kaybolup sustuğum an benim için.
H.ÜLKÜ KORKMAZ