Harman Yeri Yangınım Şiiri - Salim Erben

Karabasan gibi geçmez zaman
Ne gecen nede gündüzün
Yasak koymuş tanrı
Peri masalı gibi bir aşka
Düşlerini okşadığım kadınım
Ay yüzünü sende açacaktı
Yosun tutmuş taşlar gibi
Yıllardır beslediğim
İçimde güfte dudağımda beste
Dilimden düşüremediğim adın
Gülerken güneş doğarken ay
Sönerken yıldızlar
Harman yeri yangınım
Bin bir öfke demler içinde
Yarım kalmışsa türküler
Kahve karası gözlerde
Bu hasret bu dokunuşla
He dese kıyamet kopacak
Işıksız gecelerde
Hüzün topladım bunca yıl
Akları karaları bağlayarak
Sustum kendi yasalarımla
Kalmadı buraların tadı
Sessizlik uçurumun ucudur
Tutan olur mu senin elinden
Bilmem ama ben düşersem
Kendi kendime yeterim
Sonra ver yansın eder
Akıllısına delisine
Su dünyanın gün görmemişine
İçip içip
Senden kalan yaraları sararım
Sizin orada ne derler bilmem ama
Bizim oralarda derlerdi ki
Kendi düşen ağlamaz
Ben ağlamıyorum sende ağlama
Ben ağlamıyorum
Bak ağlamıyorum sende ağlama