Harman ve hasat Şiiri - Şemistan Mermer

Harmanlar karıştırır arpa buğday yulafı
Eskiler bilirlerdi savrulacak tarafı
Yaba havalandıkca görürlerdi hasatı
Herşey ne kadar hoştu hayali düşte kaldı.

Tohum aynı tohumsa ektiğin aynı bitmez
Eskiden gçinenler şimdi bir başa yetmez
Kadir kıymet kayboldu şimdikiler hiç bilmez
O verimli hasatlar artık geçmişte kaldı

Kendini hayel ette bir geçmişi düşte gör
Onlar sıkıntı cefa diyenleri hoşta gör
Bizler ne idik nolduk bir hesabı aşta gör
Benişm hesap tutmadı seninkine ne oldu

Harman artık kurulmaz dostu yoktur darılmaz
Kapsın yeller açar gelmeyene kırılmaz
İnsan sosyal varlıktır tek başına kalamaz
Bak çevrende kişmse yok Dostlarını kim aldı

Arama geçmişini yanar yanar sönmesin
Ecdadın Halin görse bişn yıl kalsan gülmesin
Bir selam versen nolur denerisen ölmesin
Yakın dost unutuldu uzak dost nerde kaldı

Harman çayı güzeldi toz toprakla içerdik
Harmandan gelenler eş dost ile yiyerdik
Üzntü hepimizin hep birlikte gülerdik
Biz bunları yaşadık anlatmak düşte kaldı

Şemistan vatan değil yanıp yakılıp gider
Kendi bilmediği çok çok bilmişle ne eder
Bu harman başka harman herkes savuru güler
Söylemem boşunaydı bizimki düşe daldı