Harman obası Şiiri - Mehmet Hulusi Reyhan

bozdular insanlıgın sevgiden halkasını
tufanlar teslim aldı kıyamet taklasını
ne ar kaldı ne haya ejdada çektik sünger
haçlı cıkarı verdi ağzından baklasını

kemirdi içimizi içimizden kemirgen
bizden bildiklerimiz dışarıdan emirgen
ar haya izin aldı ejdada cektik sünger
vijdanlar tar-u marda hakla hukla semirgen

buzullar dayanmadı ozonlar tar-u marda
insanlar arar oldu istikballer kumarda
haram helal fark etmez yer kuloğlu kulu yer
yarda yarda yan yatar batmam diye umarda

tartakladık havayı yaptık suyu perişan
küfürlerle kovayı mühürledik perişan
ha gayret ha budala birazdaha ipi ger
gemi başi boş kalsın kaptan bile perişan

ağaçlarda marurdur yaprağını tutamaz
timsahda mağrurlanır lakin fili yutamaz
bir ipki yol kabulet üzerine sabun ser
yırtılan akıl fikir daha dikiş tutamaz

hasbele kaldı gayrı yaşamakda mucize
şamur doldu gönüller boşamakda mucize
insanlar insan yiyor baksana çifter teker
adam içinde adam bulmak oldu muçize

06-06-2005