Haristanbul Şiiri - Edip Çakı

muzmindi kahkahası
yüzünde asma bir kilit
açamaya güneş batar
gül şimdi
gülüşün bir izmir gecesi
sonrası aşktan ölüyor
bilmediğim birileri
matrak gül bana
bülbülün ateşine kandığı
anın ateşine değin
ateşin aşkına ki şeytanın değil
gül bana
gülistanbul! ! !
ki dikenide var hüznün
devrilmiş bir acının surlarına
atılmış bir gülle gibi
yüzüme kazınmış bir devrin yalnızlığı
gülmeni istemem
gülüşün eşkiya
gülüşün dinamit
gülüşün barut
ve sonrası ateş pahası
istemem istemem öldüğünü
sadece sen gül
gülistanbul
şimdi sana adıyorum
adımın sana sana öldüğünü
ah sen
sen haristanbul