Hariş Şiiri - Abdullah Tekmen

Hariş, yerden göğe değen boydadır,
Vücudunun kalınlığı doğu batı enindedir,
Çirkin bir kertenkele ve bir korkunç yılan
Karışığı olan korkunç bir yaratıktır.
Bir gün Cebrail göğün sonsuzluğunda
Sayısız kanatlarını vura vura uçarken
Karşılaştı Hariş denen korkunç yaratıkla
Sordu:-Ey Hariş! böyle acele gidiyorsun nereye?
Korkunç Hariş kapkaranlık dipsiz mağara gibi
Ateş saçan ağzını, ateş saçarak açtı:
-Arasat'a gidiyorum ey Cebrail dedi
Büyük bir gürültü ile kapadı mağarasını.
Bu durumu ilginç geldi Cebrail'e kaygı etti nereye gittiğini
Hariş'i durdurarak sürdürdü sözlerini:
-Beğenmedim ey Hariş. Bu katı gidişini
Hayır mıdır? Şer midir? İsterim bildirmeni.
Korkunç Hariş kanlı gözlerini Cebrail'e çevirdi ve durdu
Yine kendi diliyle verir gibi bir muştu
Ağı akan dişlerini gösterip iki çatal diliyle şöyle konuştu:
-Dininin buyurduğu görevleri yapmayan
Şu beş grup kendini bilmezlere
Cezasını vermeye.
Tanrı'm beni bunun için yarattı.
Beni görmek onlara en büyük işkencedir.
Büyük melek Cebrail:
-Ey! Hariş! Bu denli kötü olan kişioğlu kimlerdir?
Neden bu cezaya haketmişlerdir?
Hariş cebrail'e saygıyla şöyle dedi:
-Birincisi, namazını kılmayan,
İkincisi, ana, baba tanımayan,
Üçüncüsü, zekatını vermeyen,
Dördüncüsü, mescitlerde konuşan,
Beşincisi, rakı, şarap içenler.
Diyerek uzaklaştı.
Ağır korkunç gövdesiyle
Sonsuz evrenin sonsuzluğuna ağdı.