Harınan Şiiri - Ahmet Çelik

Yollar kapalı niçin sarp durur koca dağlar
Yeşil ekini biçin ak eller deste bağlar
Dideler bu aşk için kıyamete dek ağlar
Dediler yarin gelmiş koştum vardım harınan.

Hem öksüz hem de yetim mahzundur kara gözlüm
Soldu şu benzim betim görünce seni sözlüm
Lime lime çekildi etim yüreği altın özlüm
Canım ateşten yanmış soğuturum karınan.

Sevdiğim sen diyerek yanlış birini öptüm
Bed elbise giyerek yanında siyah çöptüm
Elden fazla yiyerek sanki büyük bir küptüm
Sert akan sular delmiş örtemedim barınan.

Ferhat tan’la yarıştı azmin en sonu şirin
Nefis ruhla karıştı döküldü cümle kirin
Gönül tenle barıştı nasihat verdi pirin
Gayrılar aklın çelmiş geçti hesap narınan.

Dışa örtülü tülden belli olmaz ki sahar
Yere dökülen külden topluca gider nahar
Yoktur haberi gülden zamansız çöktü bahar
Hayat çağlayan selmiş karşıladım tarınan.

Uslanmaz kötü huydu çarpılan tahta kayık
Vuslatı kimden duydu çalkalar durur yayık
Şablon tam bana uydu kendime olsam layık
Vücudu tutan belmiş kaldı işim arınan.

Hep sürmeli bey yandı bilmedi telli senem
Gelen hayale kandı hayret içinde nenem
Eriyip yiten candı yılmadı benim çenem
Tüm sevdiklerim elmiş helalleştim yarınan.

19.03.2011
Ahmet Çelik
CEYHAN
Saat:22.29

HARINAN: Çabucak, aceleyle
BARINAN:Kirinen Bar=Kir
BETİM BENZİM: Yüz çehre, Surat
TAR:Müzik aleti, çalgı
BED:Kötü
NAHAR:Hayvan sürüsü(İnek)
SAHAR:1-Kayalar 2-Tan vakti, seher 3-belki, olasılıkla 4-sakar 5-mangal