Harikalar Sahili’nden Mevlana’ya

Hızlı yaşa, genç öl değildir parola.
Sevgi toplamak için çıktık biz yola.
Gidiyoruz gözü doyura doyura.
Harikalar Sahili’nden Mevlana’ya.

İz İzmit, Sapanca, Eskişehir, Konya.
Hepimiz hızlı trenle girdik havaya.
Yunus havasını koklaya koklaya
El salladık güleç Nasrettin Hoca’ya.

Dümdüz ovalardan, ufuklardan geçtik.
Hızlı trende bile Çene suyu içtik.
Yurdumuzu gördükçe daha çok sevdik.
Sevdikçe dost olduk, şen girdik Konya’ya.

Açık arabayla Meram’dan Sille’ye
Geçtik mağara, kilise göre göre.
Tarihe taşıyor taş mezar, taş tepe.
Farklılıklara kucak açıyor Konya.

İplikçi Cami, Karatay Medresesi,
Bir merkez nokta Alaaddin Tepesi,
Bin yıldızdan vaz geçmiş Şems-i Tebrizi,
Bir güneş uğruna dönerler Konya’da.

Mevlana Türbesi bir masal dünyası.
Ney sesi, silip atıyor kiri pası;
-Sen, ben, o gidiyor- bir yapıyor halkı.
Yıkayıp ruhu veda ettik Konya’ya

Çene suyu şişesi geri dönüyor.
Artık dönen büyük hayaller kuruyor,
Su Harikalar Sahili’ne koşuyor,
Derince barış akıyor ey Mevlana.
(08.09.2015)