Harfler dizildi önüme,
Bir bir ayırdım kelimelerle.
Birleştirmek geçti içimden,
Ama her kelime
Böyle kalmalıydı eksik, yarım, sessizce.
Sonra sustular hepsi,
Uyanamadılar bir daha.
Gün yüzüne çıkmadı hiçbiri,
Kuytu bir yerde toplandılar
Herkesten uzak, benden bile.
İnsanın kalbi ağrıyınca
Canı bir şey istemiyor.
Sadece uyumak geliyor içinden,
Çünkü uyanınca
Dehşete dönüyor dünya.
Ne yapsın başka?
Kayıt Tarihi : 27.12.2025 22:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!