Harf ve Hıçkırık Şiiri - Betül Çetin 2

Yan yana koyduğum bir sürü harf yığını,
Düzgün bir cümle olmaya yetmiyor!
Ne iyi güneş doğuyor hala, her sabah,
Oysa, bütün güzel şeyler, bir çocuğun gözyaşında yitiyor!
Yan yana koyduğum bir sürü harf yığını,
Yüreğimi söylemeye yetmiyor...

Bir savaş, bir yenilgi, bir yığın yalan!
Aniden kararıyor göğün yüzü,
Kavgalı bulutlar, arzı ıslatıyorlar hüzünleriyle.
Yavrusunu kaybetmiş bir anne çığlığı,
Bölüyor yeni dalınmış uykumu.
Yan yana koyduğum bir sürü harf yığını,
Bir çığlığı söylemeye yetmiyor...

İşte, bak şu yürüyen adamlara
Ve kadınların ıslak yüzlerine.
Yüreği yaşlanmış ''genç''leriz artık!
Bir hıçkırık gibiyiz, kocaman dünya, ve biz...
Çoğu zaman yutulan ve bir ses olmaya yetmeyen.
Uyuyan masalların içinde kalmış ''sevgileriz''

Gerçekle karışık kabuslar dünyası.
Kaç perde kaldı kıyamete Allah'ım?
Ya da toprağa kavuşacak kaç çocuk!
Toprağı öperken bir şehit alnı,
Hiç bir çığlık kelime olamazken,
Ve dua, yanık bir yürekten kopan, asırlık bir ''ah'' iken,
Yan yana koyduğum bir sürü harf yığını,
Bir cılız amin olmaya yetmiyor...