Harf Bekçisi Şiiri - Ahmet Erkoyuncu

Gözlerinin perdeleri aralandığı zaman
savaş çocukları koşardı en yakın toprağa
ölüm gibi bir şey olurdu ama kimse gerçekten ölmezdi
yolsuzluk diz boyu
elimizde altıpatlarlar
Senin geceye göz kırpman demek
yaşadığın evden, uyuduğun yataktan dünyaya verdiğin mükâfat
indiğin o merdivenler
açtığın o kapı
gün ışığına sahip gökyüzü
ve yüreğinde bir kız çocuğu
Her sabah tedirgin olan kediler
adım atamama korkusu yaşayan ihtiyarlar
ölümü hatırlamak istemeyen zalimler
zalimiyete dâhiller
seni sevip çekildim dedim dünya bu kadar
Güneş sana sırtını dönse bırakmaz yalnız ay
aynı yol sürüyor
ayrılık da buna dâhil
serinkanlı giyotin tam boğazda
ipin ucu simsiyah gece
Sen gülünce, maaşına zam yapılıyor sigortalı bir işçinin
ay üstünde duruyor
görüyorsun
görüyorsun alnıma vuruyor ışığın
Şehrin dumanı tütüyor
mor ve kızıl karışıyor
kızın annesi geliyor
korkuyorum, korkuyor
çünkü bak saman altından gidiyor su
durmuyor karlar eriyor
soğuk soğuk işliyor damar
daha da yaklaşıyoruz bizi var eden toprağa
ve sen daimi sonsuz kukla.