Kıvrandıkça kendi akışımızın derinlerinde
Işıklardan demet olurdu ellerimizde aşk
Sarsılırdı toprak, ağlardı üşümüş gökyüzü
Susardı içimizdeki yorgun yüzlü kasırgalar
Yangının kaypak diline özlem asardı bir adam
O sağanak yağmurun kanatlarında dolaşırdı evreni
O şimdi ne yapıyor
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
Devamını Oku
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
uzaktaki belirsizliği bekleyen yangın yeri bir yürekle.
kutlarım
namık cem
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta