Yalnızlığım
Ayrılığımın acı sancısı.
Yalnızlığım
Kapımı çalan sağanak yağmurum.
Islanarak anıyoruz
Geçmiş günlerin
“ya gelirse? ”sini.
Yağmur,
Ben,
Ve soyutun büyülü gücü
Resmediyoruz yalnızlığımızı hayata
yırtarak gecenin karanlığını.
Sesin yitiriyor
Dipsiz kuyularda
tüm ahengini.
Ve yüzün
yüzün
günde beş vakit hatırladığım
hatırlayamaz olduğum…
II
Harmanlanmaz yüreğini
Diyardan diyara atan
Seni böyle bedbaht
Seni böyle halden bilmez
Seni böyle yalan yapan neydi?
Parelenmiş yüreğimi
Diyardan diyara iten
Beni böyle yakan
Beni böyle derbeder
Beni böyle suskun yapan neydi?
Yalnızlık derin yara
Hangi kahraman
Hangi merhem devadır buna?
Soyutun sınırsızlığına sığındım şimdi.
III
Tanrılar unuttu
Ya da kendinden saydı bizi.
Ey sanat!
Var ettin beni
Yakılan bir aşkın küllerinden.
Her aşk bizi tamamlar şimdi.
Her yanlış bir doğruyu getirdi
Sonsuz devinimin gücüyle.
Zamanıdır sevilmenin şimdi
Şimdi yaşamanın
Şimdi demenin cesaretiyle
Bağırmanın zamanıdır
“ S E N İ S E V İ Y O R U M ”
diye…
Bülent KİRAZ
Kasım 2001 -Antalya
Kayıt Tarihi : 6.8.2005 17:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)