Hardayım Şiiri - Canan Aytın

HARDAYIM
Ne zaman mutluluğun girizgâhına sürsem yüzümü
Mavi düşümün üzerine kapaklanırım
Tepe taklak,
kan revan içinde
Hayallerim darmadağınık
Paramparça edilmiş suretimi
Tek başına toplarım yine yerin, yedi kat dibinden

Ah senin lanet olası hassaslığın
Kimlere yâr bildin kendini
Çınar sandığın kaç omuza yaslandın
Söküp at şu ise yaramaz yüreğini
Ve kabul et
Sen herkes için bir yalandın

Kara zebaniler bastı çoktan yurdumu
Memleketimi ipe götürdüler
Kırdılar asarak umudun boynunu
Sormayın bir daha ahvalimi sormayın
Çarmıha gerilmiş aciz bir tutsak gibi
Yalanın mezatında satılacak bir gerçeğim var
Kapıldım gidiyorum bahtımın rüzgarına
Sormayın bir daha nereye estin diye
Don vurmuş yüreğimin yangınında
Şifa bulunamaz bir yaram var

Aramayın sormayın beni buralarda
Size göre ha yok, ha vardayım
Ah tökezlemiş gönlüm
Kaçtım kendimden firardayım
Sıkıştım aklımın girdabına
Yine çok büyük dardayım
İçim alev alev şimdi
Ateşi yakacak kadar hârdayım

Canan Aytın (Canan'dan yanmacalar)

Çok istedim yazmak çiçek, böcek kelebek
Kalemimin gözü çıksın
Yine bozulmadı gelenek