Harçik Şiiri - Burhan Gündoğan

Hep bir yalnızlık anında buldunuz beni; hep bir kırılma anında
hep düşlerimin çatal karası sevmelerinde düştünüz ardıma.
Ben o zaman bir başka insandım kendi evrenimde.
Ya uzak bir dağ lalesinde, ya uzak bir yol boyunda,
bir kayanın altından irkilip de çıkan yaban incirindeydim.
Belki kırmızı bir asi,belki kurşuni bir sestim.
Ne bileyim daha çok dağdım, taştım;
bir yıkık ev,bir tarafı kaymış yoldum.
İnsansızlaştırılmış bir coğrafyada
bir yanık sestim bilemediniz...