Yine kırdılar yüreğimi bin bir yerinden,yine kanattılar,
Bir umut yoktu gözlerde yine hayat veren,
Tutunmak istediğim dallar yoktu avuçlarımda,
Gene iki damla yaş gözpınarlarımda,gene hüzün...
Madem yoktu bana mecalin,neden geldedin,
Neden yaralı gönlümü ümütlendirdin,
Koştum yine çocuklar gibi, ümitlerin peşinde,
Yetişemedim....yetişemedim...
Susmakmı çare,konuşmamakmı?
Susup daha derinden yaralamakmı? acıyan kalbimi! !
Nereye kadardır sabır taşlarının sabrı?
Nereye kadardır sevgi almaya çalışma savaşı.
İstemiyorum artık,verme sevgini! ! !
İstemiyorum düşünme beni! !
Kıymetsizce harcadın değerlerimi..
Harçadın,seni,beni ve bizi...
Bahar KarapınarKayıt Tarihi : 23.12.2008 16:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kıymet bilmeyenler, nedense hep kıymetlidirler..
Hakedene verilmesi temennileriyle,,
Yüreğinize bedeninize sağlıklar..
TÜM YORUMLAR (1)