Sen yükseklerden de çok uçma gönül
Yüksek dağda her zaman kar bora olur
Senin sızlar bağrın sonra üşürde gönlün
Düşersen yüksekten halin pek harap olur
Gönül yükseklerden sen in düz ovaya
Her kes konak olsun gönül denen saraya
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
