Her sabah aynanın karşısında harap olmuş bir yüz
Utanırcasına yansıtıyordu bedenindeki tüm çaresizliği
Saniyeler geçer miydi hiç ölümsüz?
Gün geçtikçe azalıyordu hayata karşı olan sevecenliği
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim