Haranı Şiiri - Hüseyin Aktaş

Sırtımda hüzün karanlıkları
Bilinmezin aşkında yanan gözlerim
Bir balta olmuş sallarım hüzünleri
Bin yıldızlı cihana doğarım da
yakarım alemin tüm ölümlerini

Bir gece kır haranıda bir gece karasında
Melaikelere insan kaynatırım
Irgatlığım ılgıç olan bedenimden
Dua serpiştirir gözyaşımla
Ve her çırağ hancının ateşi
Yakarım âlemin tüm ölümlerini

Şimalin sessiz imanı doğar batıdan
Bin atı sürükleyen rüyalar
Kıyameti koparır hücrelerde
Ve selam verir hürriyet
Alemin tüm bedenlerine
Ben yakarım yine ölümleri bu gece

günahın az ötesinde uyuyan bir baş
Sahte bir suret çizer gölgelere
Önce bin zehirli yılan
Her sokma ardı bin bir kâbus
Terleyen düşler motifler çizer beyne
Ve ölümü yakarım yine gecelerde

Anlık bir dev doğar böğürtüyle
Deva beklerlerken lokmandan ondan bundan
Aşkın en karası yürür mısra diplerinde
Ama bilinmez mi ki aşkın devası
Bir sinek artığı şurup ile
Yutulan en mucizevî ilaç

korkularım sindi rüyalarıma
bir an çığlığım duyuldu semada
ve bulutlar arasındaki melek
koştu sessizce sabahlarıma
olmadı olamadı
olamayacak bu sefer
taaruzum mahşere
üç beş gözyaşı
bir okka bulut ve bir sinekle

korkularım tünerken bedenime
ben yine yaktım ölümleri gecelerde
Sana yakışmazdı sabaha kadar çalınan ıslık
Ne işin var bu yerde,gecelerimde öldürdüğüm ölümlerde