Haramzadeler Şiiri - Doğan Soydan

HARAMZADELER

Gasp edip yediniz bütün mirası,
Güldünüz mağdurun sefaletine.
Hepten unuttunuz ar’ı, namusu,
Battınız “alçaklık” rezaletine.

Mukadder; çocuklar kalmışsa öksüz,
Onlar nasıl büyür ekmeksiz, evsiz?
Bu nasıl vicdandır behey şerefsiz,
İhanet ettiniz emanetine.

Ambar delik deşik, kırılmış kasa,
Altın, akçe, tarla takım, ev, arsa,
Aldınız, çaldınız elde ne varsa,
Yem olduk soysuzun ihanetine.

Bunların hesabı sorulur bir bir,
“Ağa” çocuğunu koydunuz fakir?
Ruhunuzda kibir, kanınızda kir,
Saptınız şeytanın dalaletine.

Önce “insan” olmak asıl maharet,
Hüsnükuruntudur çıplak asalet,
Kahpelik, kalleşlik ve de rezalet
Sığar mı insanın adaletine!

Dünyada kalmasın malı dünyanın,
Eliniz ermişken çalın ha çalın!
Ceddine ihanet eden adamın,
Her gün bin kez sövdüm asaletine.

Doğan Soydan