Her sabah,
Yeni bir umutla güne başlardık.
Ve korkuyla kuşatılırdı umutlar,
Don Kişot’ların
Mızrak ve kalkan sesleriyle…
Nice ferik dalları
Budanmıştı güzel yurdumun.
Kalemlerimiz kırılmış
Ve türkülerimiz vurulmuştu
Haramilerin hain pusularında…
Uygar dünyanın insanları
Mozart’ları dinlerken,
Anlamsız zart-zurtlar dinletildi
Haramilerin şoven soluklarında…
Ağaçlar kızıl meyvelerle
Donatırken narin dallarını,
Haramiler düşmandılar
Meyvelerin kızıllığına bile.
Şimdi kirazlardan da öte
Kızıl, kıpkızıl çirkin yüzleri.
Ve Sanço Panço’nun
Eşeğine binmiş gidiyorlar,
Diken döşedikleri patikalardan…
Meğer bizler Şahin’ce süzülmüş
Ve dal basan kuşlar gibi
Zamansız ötmüşüz
Uykudan komaya girmesin diye
Güzel yurdumun insanları…
14 / 07 / 2011
Şahin Karaman 3Kayıt Tarihi : 29.1.2021 12:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!