Harâmi bakışların beni benden aldılar,
Aklım,fikrim bir yana bu kalbimi çaldılar.
Yürek bir et parçası o yerinde duruyor,
Lâkin gönül denilen aşk evini sardı kor.
Yaşamanın tadı yok dostlarla aram açık,
Arkamdan diyorlardır belki de “bu bir kaçık.”
Hiçbir haz almıyorum sohbetten,yarenlikten,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
