Harami Bakışların Şiiri - İbrahim Sağır

Harâmi bakışların beni benden aldılar,
Aklım,fikrim bir yana bu kalbimi çaldılar.
Yürek bir et parçası o yerinde duruyor,
Lâkin gönül denilen aşk evini sardı kor.
Yaşamanın tadı yok dostlarla aram açık,
Arkamdan diyorlardır belki de “bu bir kaçık.”
Hiçbir haz almıyorum sohbetten,yarenlikten,
Boş bir gevezeliktir sözde eğer yoksan sen.
Duygularım avâre, darmadağnık düşüncem,
Şu divâne varlığım sende olmaktadır cem.
Belâ mı desem buna yoksa Hakk’ın lûtfu mu,
Sardın çevre yanımı, kapladın tüm ufkumu.
Bunda senin suçun yok haksızlık etsem günah,
Benim bu deli gönlüm bir daha olmaz iflâh.
Beni dinliyorsun ya canın, gönlün sağ olsun,
Bu dünyada hayatın mutluluklarla dolsun.
Gösterdiğin sabrına, hoşgörüne teşekkür,
Bana seni sevdiren Allah’ıma çok şükür.
Ben ercai gönüllü bir aşk avcısı değilim,
Senin karşında böyle tutuluyor hep dilim
Şiirlerimle ancak derim diyeceğimi,
Üzmekten çekinirim sen gönül çiçeğimi.
Bile bile atmışım kendimi bu ateşe,
Senden ne beklentim var ne duyduğum endişe.
Ben kalıbını değil ruhunu sevdim senin,
Bence önemli değil bir gün solacak tenin.
Ve lâkin bu azabı çekmek ve taşımak zor,
Sana olan hasretim hiçbir zaman bitmiyor.

1-07-2006