…Harami… Şiiri - Naime Erlaçin

ruhu nerede insanın
bir koza arar o
su katılmamış sevgidir adı

içinden
hurdahaş çıkılan son mekân
kimi zaman tek parça

yerkürenin bu ucunda
boşa saydırıyor bir güç silâhını
“birdirbir” oynuyor durmaksızın
eti ve kemiği
ve aşağılık iştihası ile
yepyeni bir düzen peşinde

harami besliyor uykularında

âleme zulüm ezberletir de
iskân etmez evinde kimse

geçmişten şavkıyan kentlere
çığlık taşıyor büyük kanatlı bir şey
utanıyor kuşlar
çok utanıyor
insanlığın sesi duyulmuyor hiç
matemli bu sabah vaktinde

adam gibi çekilsin çekiliyorsa tetik
yarının hesabı sorulmadıkça
neye yarar böyle bir silah!

solan her nefeste çoğalıyor soru işaretleri
kan ağlıyor Samarra tarihte yine

(18 Mart 2006)