Harami Şiiri - Tevfik Mengüllüoğlu

Güneşin güzelliğine bak,
kim çaldı bu günü Ağustostan?
hemde en güzelini,çalmışlar
Senin doğduğun güne benziyor daha çok
tıpkı sen...
Senmisin yoksa çalan?
Bırakma öyle ellerime,
şiirimin dili tutulur,
buz gibi olur çocukluğum,
bir titreme tutar düşlerimi,
biliyorum aşkımsın,çocukluğumsun daha çok
Gençliğinim,özlemlerim,kavgalarım,
hepsi sende biliyorum.
Bunların ötesinde,kimsin sen?
Kimin güzelliği,Bu gözlerindeki?
Kim gördü özlemlerini?
Söylemeseydin adını kuşlara,
Sümbülüm,akzambağım,deseydin
bozkırlarda yetişen,
bana baksaydın,daha çok.
Mülteci olsaydın gözlerimde;
bırak öylece dursun,maviler,
deniz mavisi,gök mavisi,dokunma onlara,
dengesi bozulur beynimin...
bir kaygı dolanır, saçlarıma
tanıyamazsın bu halimi,
güneşin nabzı atmaya başlar avuçlarımda,
yüz defa aşık olurum sana
Sulu sepken bir özlem ıslatır her yanımı,
bakar bakar tanıyamam seni
ufkumun boşluğunda yuvarlanır,
ellerine tutulurum yine.