Bir tek ben kapatamıyorum gözlerimi!
Bir tek ben...
Hüzün deryasına atlayıp çıkamamak,
Boğulmak gözlerinde,uyuyamamak...
O kadar uzakken dahi,
Seslenirsin bana sanki;
Şairin dediği gibi:
Üşüyorum kapama gözlerini.
Derim bana rağmen,sana rağmen,
Cennetinde yanıyorum manen.
Bir tek ben kapatamıyorum gözlerimi...
Beni unutun! Yoruldum...
Hayallerimi uyanıkken kurmaya.
Ey millet! Kaçın bakalım,durulun;
Sığınıp katillerin çeşmesine,
Saklanıp yorganın sesine,
Kapatın hakikatı,üfle nefesine
Tesellisiz mertebenin eşine
Kapatamıyorum gözlerimi...
Kaçamıyorum sizin gibi.
Yapabilecek bir şey yok iken,
Neden uyuyamaz ki insan?
Hayatta imkansız olanı,
Rüyada görmekten korkar.
Hayalini kuramadığının;
Hayalini sevmekten korkar.
Her şeyi kabullenmek,
Ve razı gelememek...
Takdir-i ilahi mi demeli,
Yoksa ilahi adalet mi?
Kadere boyun eğmemek değil elbet;
Yazılanın ne olduğunu bilememek...
Kayıt Tarihi : 18.3.2014 02:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!