Haram Ettim Şiiri - Altan İlhan Arslan

Ne zaman düşünsem, gittiğin an gelir aklıma.
Hatrı yokmuş meğer senle yaşananların
Üşüyorum, donuyorum Ağustos sıcağında.
Kar yağıyor… Ruhum ayazda… Titriyorum.
Kimse bilmez, zaten içimden gelip geçen
Izdırabın lodosundayım, darmadağın.
Beni, kahrın öldüremez
Aklım, nedensiz gidişinle yorgun.
Bir hiç için dar edemem… Dünyayı küçültemem
Perişan hallerime düşmanımı güldüremem.
Bir gün aklına düşerse yaşanan günler… Eğer!
Düşünceler arasında batağıma saplanırsın.
Oldu da! Düştüğüm yerde bıraktığım
O kutsal acıya, sakın el sürme!
Sana ben çektiğim acıyı haram ettim.

Ellerime değen elin hatırasını
Yıkamakla su götürmüyor.
Yürüdüğümüz yollara yüz defa asfalt dökülse de
Seni aklımdan hiç ama hiç çıkartmıyor.
Bir yolu var oda ölürsem sen o zaman
Cansız bedenimde benle ölürsün.
Demesinler zayıf, itibarsız bir adamdı.
Bir esintiye teslim olan bir yapraktı.
Hayat beni senle mi esir alacaktı.
Keşke öldürseydin beni
Bari şerefli bir adım kalırdı.
Sakın bu gidişin ardından geri dönme!
Sana ben çektiğim acıyı haram ettim.
Söylenecek son söz sessizliğimdir.