Haram Can ve Yitik Bir Bir Bilinç

Hep itilmişlerin sesi duyuluyor her tarafta
Yüzsüzleştirmiş bizi yaşadıklarımız
Yüzleştirememiş kimseyi yorgun sayılır adımlarımız
Kayıp denilir adımız bilincimiz ha kayboldu kaybolacak

Feci bir şekilde kandırılmış gibiyiz adeta
Görmüşüz hayatın restini ha canım sen getir üstünü
Toparlanamamak adına dağılmışız büsbütün
Öyle bir gittik ki bilinmeze yaşamaya küskünüz
Belki birazda üzgünüz
Nefes almak adına kalmaz ki bir gündüzümüz

Sanki sanki böyle yangından arda kalan yıkık dökük bir harabe gibi
Normal biri için o kadar değersiz o kadar sıradan
Bir fotoğrafçı için sanat eseri gibi iz bırakan

Sokak cadde bulvar fark etmiyor artık her yerden silinmiş yok olmuş bir beden
Dünyası daracık kalmış bir can ve arka cepte bir kefen
Çare arar durur kendine bir çıkar yol bulamaz
Bir tren camında izler durur yaşamı
Kafasını nereye vursun dağa mı taşa mı
Buğulu cama ismini yazar tek oyuncağı o kalmış bu yaşa