Haram bana Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

HARAM BANA
Seni görüp, dokunana kadar sana,
Geceler boyu uykular haramdır bana.

Yokluğunda med cezirler yaşarım.
Feryatlarım böler gecenin suskunluğunu,
Her gördüğüm yüze sen diye bakarım.
Uzaklaşma, dönme sırtını!
Razıyım hayal bile olsa,
Yeter ki giderken biraz sen,
Bırak avuçlarıma.
Benim tek sevdiğimsin
Noktam virgülüm,parantezim,
İçime çektiğim, her gram nefesimsin
Bir gün Yaşamaktan vaz geçersem,eğer
Bunun tek sorumlusu sensin.

Yokluğunda parçalanır yüreğim,
Tırnaklarımı geçiririm duvarlara.
Koşarak saldırırım,
Önüme çıkan her sokağa.
Divane gibi…
Mecnun gibi…
Serseri gibi…
Çarparım kendimi mutsuzluğa.
Gidişini kabullenmek zor olsada
Avaz avaz haykırır…
Sesimi duyururum, karanlığı yırtan sabaha.

Dön artık geri…
Al yüreğimi…
Al benliğimi…
Aklımı da al git!
Ardında boş bir beden kalsın
Yeter ki sen mutlu ol,
İstersen canımı da al!
Ama… hayalini bırak bana
Yaşama amacım olsun birazda!
Ölmeden…
Diri diri gömme beni mezara!

Bu kadar ruhsuz, duygusuz değildin
Ne oldu ki böyle sana?
Rüyalarımda bile yoksun,
Giderken,bir parça sen bırak bana!
Olmasan da yanımda…
Alışırım,hayalimdeki senle yaşamaya.
Yaşamak denirse bunun adına.

Gamze YAĞMUR 24.03.2010