Harabım Kara Gözlüm Şiiri - Mehmet Nacar

Uzakta baharsın, özlerim seni,
Başımda bulutlar, güz kara gözlüm.
Ne cismini getir, ne de resmini,
Bir daha istemem, söz kara gözlüm.

Ömrün bin mevsimi sevda zamanı,
Alevsiz yüreğin tütmez dumanı.
Kediye döndürdün koca aslanı,
Duygumdan zinciri çöz kara gözlüm.

İnsandan Allahlık cevheri derer,
Yoluna Yunusça gönüller serer,
Fanide meleklik sırrına erer,
Ruhumda parlayan göz kara gözlüm.

Harabım, definem saklar ismini,
Sevdanı bırak da, götür cismini.
Gönlümün tahtında buldun hasmını,
Zincire vurarak ez kara gözlüm.

Hiç olmazsa sende birazcık gayret,
Görseydim bu kadar etmezdim hayret.
Yaralar açtığın sevdamı seyret,
Yabancı gözlerle süz kara gözlüm.

Ömrümde görmedim böyle muamma,
İhtiyaç var mıydı hasrete zamma?
Çağın ötesinde âlimim amma,
Çözülmez sendeki giz kara gözlüm?

Bahtıma darılır, beni kınarsın,
Sevdamı anlamaz, kalbi sınarsın.
Öldüm susuzluktan, nasıl pınarsın?
Bardaktan taşıyor köz kara gözlüm?