Verirken son nefesini
Süzülen yaşlar yıkadı yastığını.
Buğulu gözlerle bakarken,
İnledi çok hafiften.
Yaşları, iniltisi hep isyandı;
Bu isyansa seyredenleri yakan bir köz!
Lâkin ne gelirdi ki elden?
Karşıda yatan, sönen bir volkandı.....
Tek damla düşmedi
İzlerken ölümünü
Sanki herkese kutsuyordu
Bu ölüm gününü......
1988
Nuray ŞaşihüseyinoğluKayıt Tarihi : 19.8.2006 13:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kaleminiz ve o güzel duyarlı yüreğiniz
hiç incinmesin böyle güzel eserleri
bizlere sunduğun için doyulmaz bir paylaşım
yürekten alkışlıyorum sen sevgili kardeşimi
kutlarım başarılarınızın devamını dilerim
Bu isyansa seyredenleri yakan bir köz!
Lâkin ne gelirdi ki elden?
Karşıda yatan, sönen bir volkandı.....
Ne kadar da anlamsız kalıyor artık herşeyden el etek çekerken insanın mazideki gücü, kuvveti.
Sadece gözlerdeki çaresizlik ve bilinmeyene açılan kapının aralığından mana alemi uhreviyatında görülen hakikatler.
Manidar ve anlamlı şiirinizi kutluyorum sevgili Nuray bacım.
Selam ve dua ile.
TÜM YORUMLAR (3)