Harabe Ve Çiçek Şiiri - Jülide Aslan

Kırıldın mı ey gönlüm!
Yordular mu seni yine?
Hapsedip varlığını dünyanın en ücra köşesine,
Can mı veriyorsun dipsiz bir yalnızlığın gölgesinde?
Ya da
Ummadığın taşlar mı düşüyor gökten o nahif suretine
Nedir bu tedirginlik nedir bu amansız titreyiş göğsünde
Sen ki boy verirdin karakışta bile
Uzanır giderdin bir selvi gibi gökyüzünde
Ne oldu da yaprak döktün, dalların kurudu kaldı bir gecede
Yıkıldın mı ev gönlüm? Dağılıp kaldın mı yine?
Kalkamıyor musun ayağa sırtındaki bu ağır
yükle
Çektiğin acı mı alıkoyan seni?
Yoksa inanmaz mı oldun artık kendine?
Bilmez misin? Sen yıkılıp gitsen bile
Nadide bir çiceğin gerçek vatanı yalnızca harabelerde.