Harabe Gönlüm Şiiri - Emrah Kurt

HARABE GÖNLÜM
Ne merdiveni var nede basamak
Kimse istemiyor orda yaşamak
Eski sahibi yok burdan taşındı
Gide gele harabe gönlüm aşındı

Toprağa gömülmüş kapı eşiği
Sallanır durur hasret beşiği
Yıkılışları sorarsan eğer
Kapı komşusu, yandan bitişiği

Yağmur yağınca bacası damlar
Kapısı sökülmüş kırılmış camlar
Gitmiyor acılar, bitmiyor gamlar
Senin halinden sevenler anlar

Boyası solmuş tavanı dökülmüş
Sıvası havlamış, tahtası sökülmüş
Bin kere ağlamış, bir kere gülmüş
Dermanı tükenmiş beli bükülmüş

Hasretle kavrulmuş sevmesi suçmuş
Rüzgarla savrulmuş çatısı uçmuş
Sevenler sevdiğine kavuşmuş
Başından dertleri yeni savuşmuş

Ortada kurulu hasret masası
Hiç eksik olmaz derdi tasası
Boşalsada hergün gönül kasası
Sevmektir her zaman onun yasası

Feryadı duyulmaz dili kilitli
Geçenler uğrarda eli kibritli
Olsa da bombalı dinamitli
Gönlüm sevecektir bin bir ümitli

Yıllardan beri tütmez ocağı
Yanlızlığı sarar eli kucağı
Yıprandı artık köşe bucağı
Bilinmez ne zaman duracağı

Harabe gönlüm yanlız dolaşır
Her türlü dertler ona bulaşır
Sevdalar yol bulur sana ulaşır
Düşünceli eller kafamı kaşır

Yıkıntı olsada gönlümün evi
Mum ışığı gibi yanar sönmez alevi
Öldürdü içindeki devi
Sevdalar yaşadı efsanevi
Ekim 1998