Harabe Şiiri - Resul Polat

Ben sana yanarım gündüz geceli
adın dilimde tek bir heceli
sen buralardan gittin gideli
çöktüm ağladım harabe gibi

sanki garazın var bu gönlüme
yoluna bakarım sabah seherinde
umutsuzluk çıkar her seferinde
kırıldı kalemim gönül celsesinde

gözlerim yollarda,gönlüm umutlu
konuşamaz dilim,sustu sükutlu
sanma gönlüm sensiz çok ta huzurlu
durmadan şarkı yazan kalem sustu

neydi günahı bu resul polatın
yüreğine yara hasret bıraktın
unutur sanıpta uykuya yattın
ben seni güzelim hiç unutmadım