Har (Defne Ağacı) Şiiri - Gülhan Özkara

Bütün ağaçlar yaprağını döktü
Ne dut kaldı ne meşe
İyi ki sen varsın
Kala kala beş on yeşil kaldıysak
Ne âlâ...

Zeytin, turunçgil, çam, murt
Kesme, pırnal, ardıç, yenidünya, harnup
Biz yeşil kalalım
Bir gün bu insanlara yeşil lazım olur

Rüzgarın hızını adam yeşilde anlar
Bir gün gelir kafası
Nasıl olsa tanılar

Kökler sarsıp kollar savuran fırtınalarda
Islıklı haşırtılar...
Genç har ağacı en yakın, en uzak
Bütün yeşillere seslenir
Cezbeli bir derviş gibi
Gâh kök, gâh taze sürgünler beslenir

Poyraz sert esiyor
Gâh sücûd, gâh rükû
Şimdi tahiyyat zamanı
Aslında...
Hani benim yanımda bir mehrû?

[2007]