Hapşu! Çok yaşa, Sen de gör.

Kış uykusundan geç uyanırken
Nezle olmuş kalemin tutsak burnu...
Akıtıyor kâğıtlara durmadan
Hazırlıksız kimlikleri hep mahveden
O güzel havaların meşk kelâmını.

Uyku mahmurluğunu henüz h/ayransız giderememiş
Boş bakışların loş girdabında...
Sarhoş bileklerin mısraları piknik yapmakta.

Beyitler aşk narasını zevk diye patlatırken
Boşalan kadehlerin dudak izlerinde...
Son noktayı bir türlü koyamayan karar,
Başlıksız şiirlerin soru arenasında
Çaktırmadan aynı tarz Edebiyatsız reçete
İkide bir aynasız nakaratlarla tekrar.

İlham tezgâhınla insanlığa bir sanat ör
Orada bahar alkışlı ilâç satılır,
Kıtalar bir "Uçan Halı" olurken
Şiir sahibini o zirveye çıkarır.
Saygının eli öpülür,
Kaygının beli bükülür,
Yaygısı yere serilir......
Ha, ha, ha, hapşuuu!
Çok yaşa, Sen de gör.