Hapşırır Gibi Ölüyorum,sen Çok Yaşa..

Yağmur yağınca intihar kokuyor bu şehir..
Ve annem,
intihar etmemi istiyormuş gibi,
ısrarla açıyor camları.
İntihar doluyor burun deliklerimden...

İnanır mısın,
Aynı senin kokuna benziyor..
Yokluğun gibi anımsatıyor geçmişimi.

Her gün,
En temiz kıyafetlerimi giydiğimde,
Parfüm gibi sıkıyorum yokluğunu,kafama..

Ama sen her seferinde,
kollarına kelepçe vurulmuş bir ödem gibi,
Kalıcı hasarlar bırakıyorsun beynimde.

Aslında sıkıntı kalmadı artık,ödem de..
Sırf bana beyim diye hitap etmiyorsun diye,
Söküp attım beynimi.
Sen beysiz,
Ben beyinsiz..

Şimdi sokağa çıkıp,
yoldan geçen ilk ayrılığı durduracağım ve,
şu öndeki intiharı takip et diyerek,
aksiyon filmlerini kıskandıracağım..

İnsanların sesi kulağımı aşındırıyor artık.
Bazılarının söyledikleri,
bazılarının söylemedikleri..

Ve en fenası da,
Söyleceyekmiş gibi davranıp,
dilinin ucundan kelimeleri sarkıtanlar..

Neyse..
Ben iyi değilim bugün,
hem de hiç olmadığım kadar..

Çalan her telefonda,
açılan her kapıda,
İntihar habercisi memurlar gibi,
dikiliyor geceler..

Ve bir vakit sonra,

hapşırır gibi ölüyorum.
Sen çok yaşa..

İlker Gelik