Anlatmak istedim de dertlerimi yalın ve net,
Kelimelerin çaresizliğine ağladı gözlerim sessiz ve sakin.
Devrik cümlelerim anlam yüklese de sözcüklerime,
Mahküm ettiler beni felsefik bir anlayışın hükümsüzlüğüne.
Kime ne söylemeliyim söylemlerim firardayken,
Kim anlar beni realist bir anlatımım figürleriyle.
Kimler arkadaş olur aklımın yalnızlığına,
Kim tutar yüreğimi yüreğiyle.
Ne acıdır anlaşılmamak candan sevdiklerine.
Ne acıdır farkındalığının gölgelenmesi.
Ne acıdır anlatamamak kendine kendini.
Ne zaman özgürlüğe açılacak bu dehliz?
Söyleyin suçlu kim, bu mahkûmiyet kimin?
Ne zaman kol kola dolaşacağım hürriyetimle?
Hapsindeyim kendimin!!
Kayıt Tarihi : 1.10.2023 17:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!