Hapisteki Kelimeler Şiiri - Sirds Trakts

Nasıl başlamalı insan içindekileri söylemeye,
Bir türlü beceremedim.
Aslında, ben bir kelime hapishanesiyim.
Onca kelimeler, birleşip dışarı çıkmak için can atıyor gibiler.
Ama cümlelerimin dilimden dökülmelerine cesareti de yok gibi.
Evet, içim bir hapishane.
Yalnız başına volta atan kelimelerle dolu.

Beni keşfedip, içime işleyip,
Kelimelerimi özgür bırakacak birini bekliyorlar sanki!
Peki o birisi gelse ne olacak?
Kelimelerim özgür kalacak da, ben mi tutuklu olacağım?
Sahi, birisi yokken de özgür müyüm ki ben?
İçimde diyorum, birikmiş bütün kelimeleri bile özgür bırakamayan ben...
Gerçekten özgür müyüm?

Belli ki kelimeler ve ben, birbirimizi esir almışız.
Bıraksam kelimeler,
Döksem dilimden kalemimin mürekkebine.
Ölümsüzleşse beyaz bir kağıdın üzerinde.
Özgür mü olurum, yoksa şair mi?

Bir de kurt var, kımıl kımıl içime işleyen.
Sürekli kelimelerimle didişen.
Beni yiyip yiyip, bir türlü bitiremeyen.
Sanki bu ara ittifak yapmışlar gibi.
Kelimelerim ve kurt birlik olmuşlar gibi.
Amaçları yiyip beni bitirmekmiş gibi.

Bırakayım en iyisi kelimelerimi,
Dökülsün dilimden hepsi bir, bir.
Düşen her kelime ya intihar eder, kan olur.
Ya da mürekkebe bulanıp, şiir olur.