Hapiste Adam Şiiri - Hafız Osman Saraç

adam,
aşkını anlatmadan,
mutluluğu tatmadan,
ve kimseyi satmadan,
usulca giriverdi cezaevine...

haksızdı düzen,
haksızdı mahkum,
haksızdı gardiyan,
haksızlık üzerine dönüyordu devran...

adam,
itiraz edince herşeye,
atıldı bir hücreye.
gık demmeden yattı,
zamana aldırmadan.

adam,
ağzı burnu kan,
Allah'tan başkasından korkmadan,
ve adam ayırmadan,
herkese okudu meydan!

bin şiş vursan da duvar delinmez,
gelinmez be yarim,geri gelinmez!

bir ara,
dişle tırnakla,
bir yazı kazıdı duvara:

'Yara derin,devran döner,silinmez;
Kim şah olur,kim mat olur,bilinmez! '

adam,
aşkını anlatmadan,
dostunu satmadan,
kimseden korkmadan,
hatırladı yarini,
üstü başı kan,
ağladı battaniye altında,
çaktırmadan!