Artık benim de bir hapishanem var, kapısız.
Bir penceresi var, o da parmaklık…
Bir elimde bir ağaç, bir elimde gökyüzü.
Artık sadece nefrete aşk duyuyorum.
İnsanlar artık hayalden ibaret,
Sadece kendime kızabiliyorum.
Artık ışıklar bir yanıp, iki sönüyor.
Kendimi güvenceye alamıyorum.
Artık benim de bir hapishanem var, duvarsız.
Bir penceresi var, o da parmaklık…
Bir elimde bir ışık, bir elimde bir umut.
Artık sadece umutsuzluğa aşk duyuyorum.
Sevgi artık hayalden ibaret,
Sadece kendimi sevebiliyorum.
Artık ışıklar bir yanıp, iki sönüyor.
Kendimi bile göremiyorum.
Artık benim de
bir hapishanem var, camı kırık.
Soğuk gecelerinde umutsuzluğun,
donarak öleceğim.
Ağaçlar bile uzayamıyor gökyüzüne,
Bense kalbine dokunamayacağım biliyorum…
Artık sen de hayalden ibaretsin,
Nefret bile edemiyorum.
Artık ışıklar yanmıyor bile,
Sevmeyi lügatımdan kaldırıyorum…
"Limon Fanzin, Eylül 2014 sayısında yayımlanmıştır."
Toprak Şems TezcanKayıt Tarihi : 21.9.2013 21:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Toprak Şems Tezcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/09/21/hapishanemin-gardiyaniyim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!