Bizim acı ile ahbablığımız,
Bundan yıllar öncesine dayanır.
İlaç diye yaramıza basıldı hep tuz,
Yamak'a nispetle Haccac adil sayılır.
Diyarbakır derler bir hapishane,
Her bitiyle biz kankardeş olduk.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
HER İNSANIN KENDI BEDENINDE YUREGINDE HAPISLIGI YASADIGI GERCEGINE BIRDE DORT DUVAR EKLENIRSE DAYANMAK ELBET ZORDUR. RABBIM YASATMASIN.
'Kara zindanları içerik olrak çok güzel ifade etmişsiniz. sanki gerçekmiş gibi geldi bana.Tebrik eder başarılar dilerim'
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta