Hapishane Şiiri - Sudenaz Karakurt

Göz kapaklarımdaki bu ağırlık,
Ruhum parmak uçlarıma akmış.
Dizginlemek için kelepçelemişsin arkamdan.
Bileklerimde duyduğum acıyı ses tellerimden çıkartmışım.
Avazım çıktığı kadar sözlerimi kusmuşum.
Bütün zehriyle.
Panzehrime yollamışım,
Sana.
Zehri verip tutsak eden de sendin oysa.
Yoksa ben mahkum muyum tutsak yaşamaya?
Ruhumu iyileştirmem için miydi her şey?
Ben yaptım, sadece kendimi zaptedecektim.
Oysa kapana kısılmış hissettim.
Bana işkence ediyormuşsun gibi,
Ediyor muydun, beni mi düşünüyordun?
Her ne yapıyorsan, yine de sen değil.
Ben kendi kendimi,
Kendi hapishanemde mahvettim.