Hapishane Şiiri - Osman Gülden Osmangazi

Alıp koydular dört duvar arasına.
Avlu dibine dizdiler sayım sırasına.

Duvarları yüksek üstü dikenli teller.
Avlu üstünde asker tetikte eller.

Mahkumlar dizilmişler sıra sıra.
Kaldır ellerini bir şey var mı ara.

Gardiyan bağırıyor soldan sayın.
Eksik yok tamam koğuşlara koyun.

Koğuşta ranzalar bir de yer yatağı.
Koğuş ağası var üst ranzadır otağı.

Lambaları açık tut kapatma yasak.
Bu aydınlıkta ne yapsak da uyusak.

Bir ufacık oda, duvarları dikenli avlu.
Avlu içinde volta atan mahküm dolu.

Üç beş adım da karşında taş duvar.
Dört tarafı çevrili ne ötesi ne berisi var.

Kimi derdini sazına sözüne döker.
Kiminin gözünden kanlı yaşlar akar.

Kimi kabullenir Haktan sabır diler.
Kimi isyan edip sebeplere kin güder.

Osmangazi hapishane inan zordur.
Birçok zulmü çilesi kederi vardır.

Kimseler doğru yoldan şaşmasın.
Uyandır Ya Rab kulların hapislere düşmesin.