Hapishane.. Şiiri - Hidayet Doğan Osmanoğlu

Hapishaneye sen hele düşte gör,
Ne gelenin olur nede gidenin,
Kulağın duymaz gözlerin olur kör,
Ne soranın olur nede duyanın.

Kapıdan içeri adım atta gör,
Gözünün yaşları sel olur akar,
Koğuşta ağaya yan bakta gör,
Saldırır hepisi tokadı çakar.

Merhamet arama hele düşte gör,
Düşene bakmazlar üstüne çıkar,
İdareden yardım istede bir gör,
Burada işler hep paraya bakar.

Hürriyet dışarda mahkumsun burda,
Bitene kadar cezan canın çıkar,
Arslan kedi olur,kahpeler burda,
Alçağın elinde pestilin çıkar.

Kanun tüzük yoktur boşa arama,
Güçlüler güçsüzün üstüne çıkar,
Gardiyan müdürler yatar odada,
Yalnızda bıçaklar,canını yakar.

Taştan olur hapishane avlusu,
Dışarı görünmez havaya bakar,
Volta atar orda cümle mahkumu,
Günler geçmez artık kafaya takar.

Hapishanelere doğmuyor güneş,
Nerde hani annem,gözlerim arar,
Gelmiyor harçlığım,aramaz kardeş,
Birikti borçlarım kahyalar sorar.

Aman Hapishane çilem bitmiyor,
Ağrıyor yaralar bacağım sızlar,
Oğlanım okumaz,evlenmiş kızlar,
Gözlerim kapıda postacı arar.

Hakim Bey ne olur çıkar buradan,
Otuz yıl biter mi cenazem çıkar,
Hanım gelmez oldu koru Yaradan,
Ailem dağılmış,ciğerim yanar.

Aman Hapishane düşmem eline,
Bir af yokmu Kardaş gözlerim bakar,
Düşürmesin Mevlam kahpe eline,
Gözlerin görmezde dillerin susar.

Aç insan uyumaz geçmez geceler,
Sabahlara dek kapılara bakar,
Kalmadı takatım,bitmiyor günler,
Buradan vallahi cenazem çıkar.

20.07.2015//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN