Hapishane Şiiri - Ali Tırnaksız

Bu akşam hapishanede yatamadım
Ana bu sabahta kapımı çalıp oğluna bakamadın.
Kapıda nöbetçiler vardı, dışarı çıkamadım.
Bırakın beni evime gideyim,
Bırakın beni anama gideyim.

Sağıma baksam duvar, soluma kaksam duvar
Bu hapishane bana dar.
Ne oğlum-kızım ne de eşim var
Bırakın beni evime gideyim,
Bırakın beni anama gideyim.

Sabahları erken kalkamıyorum,
Yalnız kahvaltı yapamıyorum,
Yavrusuz lokma yutamıyorum,
Bırakın beni evime gideyim,
Bırakın beni anama gideyim.

Ziyaretime anam babam gelmez;
Onlar yaşlıdır, gözleri görmez.
Belki unuttu beni dostlarım, bilmez
Bırakın beni evime gideyim,
Bırakın beni anama gideyim.

Burada saya saya günler biter mi!
Eşim de yavrularıma bakar mı?
Kırk yıla benim ömrüm yeter mi?
Bırakın beni evime gideyim,
Bırakın beni anama gideyim.

Hapishanede hem ağlarım hem yazarım;
Ranzanın altına mezarımı kazarım.
Eğer beni soran olursa, hapishane mezarım.
Bırakın beni evime gideyim,
Bırakın beni anama gideyim.