Hapishane Şiiri - Atilla Durukan

gir kafese yat yere,
tedbir diye atılırsın hücreye.
kurtlu ekmek,i kirli su
ister ye,ister yeme.
konuşma hakkın yok, soru sormak suç,
pis, karanlık küflü yer.
arkadaşın fareler.
soguk yakar içini, kimse tan ımaz seni,
yedigin dayaklarla unutursun kendini.
paran varsa verirsin 10 30 50 lira,
paran yoksa aganın artıgını içersin.
yaş akmaz gözlerinden, sözleri unutursun,
kısa bir zaman sonra hepten unutulursun,
ne arayanın olur, nede gelip görenler.
gözlerin sevdiginin hasretiyle kavrulur.
günler günlerle uzar,sonsuz ümitsizlikle,
her ziyaret gününde bindefa kahrolursun.
öyle zaman olurki,yıllar su gibi geçer,
yüreginde sevgiden eser kalmaz, kin çöker.
tüm sevenlerin gitmiş,bir anda hep yalnızsın,
hayatın okulunda acılarla kalmışsın,
artık kar etmez bir şey,her şey katı ve acı.
acılar çogaldıkça sen hep eksilirsin
gün gelir, zaman geçer,hasret sona erince,
binbir türlü dert ile başka sende dogarsın.
kapılar açılıpta güneş vurunca sana,
unuttugun nefese yeniden kavuşursun
ellerin ceplerinde ürkek, korkak, çekingen,
başka sen olarak, yeniden sen dogarsın.

atilla durukan